Πώς να αντιδράσετε, όταν το παιδί σας δείχνει έλλειψη σεβασμού

Το παιχνίδι έχει τελειώσει και είναι ώρα να πάτε σπίτι. Δίνετε μια προειδοποίηση 5 λεπτών και περιμένετε όλα να πάνε καλά. Ξαφνικά, συμβαίνει. Το παιδί σας απαντάει με αναίδεια: ?Όχι! Δεν θέλω να φύγω! Δε με αφήνεις ποτέ να κάνω πράγματα που μου αρέσουν! Και δε με άφησες να πάρω γλειφιτζούρι! Είσαι η χειρότερη μαμά του κόσμου!» Κι εσείς εξοργίζεστε: «Αυτό ήταν! Δεν έχει τηλεόραση για μια εβδομάδα!» Σέρνετε το παιδί σας στο αυτοκίνητο, ενώ εκείνο φωνάζει κι εσείς από μέσα σας ορκίζεστε να μην τον ξαναπάτε έξω για παιχνίδι.

Η ασέβεια δεν είναι αποδεκτή.

Ως γονείς, πρέπει οπωσδήποτε να διδάξουμε τα παιδιά μας πώς να φέρονται στους άλλους με καλοσύνη και πώς να επικοινωνούν «μεγάλα» συναισθήματα χωρίς να δείχνουν ασέβεια. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά να δείχνουν σεβασμό πάνω στην ένταση της στιγμής.

Είναι λογικό να θέλουμε να διαχειριστούμε τέτοιες καταστάσεις εδώ και τώρα. Αλλά, όταν το παιδί σας είναι θυμωμένο, απογοητευμένο, εκνευρισμένο ή αναστατωμένο, η ικανότητά του να σκέφτεται ψύχραιμα είναι περιορισμένη. Βρίσκεται σε λειτουργία επιβίωσης. Το σώμα του είναι πλημμυρισμένο με ορμόνες στρες και δεν είναι σε θέση να ακούσει και να επεξεργαστεί τα μαθήματα που προσπαθείτε να διδάξετε.

Επίσης, είναι λογικό να μην μας αρέσει να μας δείχνουν ασέβεια. Αλλά, αν η ασέβεια σας «πατάει τον κάλο», τότε και το δικό σας μυαλό μπαίνει σε λειτουργία επιβίωσης. Οι αντιδράσεις σας είτε θα είναι γεμάτες θυμό, φωνές και τιμωρία, είτε θα σιωπήσετε και θα παραιτηθείτε.

Σίγουρα όμως δεν μπορούμε να διδάξουμε τα παιδιά να δείχνουν σεβασμό με το να φερόμαστε προς αυτά με ασέβεια. Ευτυχώς υπάρχει τρόπος να διδάξετε το παιδί σας να μιλάει για τα «μεγάλα» συναισθήματα με τρόπο σεβαστικό. Ο σκοπός είναι να διαχειριστούμε τη συμπεριφορά χωρίς απειλές, δωροδοκίες ή απαντήσεις χωρίς σεβασμό.

1.       Μείνετε ήρεμοι. Δεν είναι εύκολο να παραμείνουμε ήρεμοι, όταν τα παιδιά μας είναι αγενή. Αυτό μπορεί να είναι αδύνατο στην αρχή. Όταν απαντάμε με ασέβεια, στέλνουμε το λάθος μήνυμα. Δώστε εσείς το παράδειγμα. Πάρτε μια βαθιά ανάσα, μετρήστε ως το 20 ή επαναλαβάτε «Δεν είναι επείγον» πριν απαντήσετε στο παιδί σας.

2.       Αποκωδικοποιήστε τη συμπεριφορά. Δείτε τα πράγματα από την πλευρά του παιδιού. Αιφνιδιάστηκε; Είναι αυτό που ζητάτε άβολο; Νιώθει αδύναμο; Δυστυχώς, σε αυτό το σημείο, δεν μπορεί να τα εκφράσει όλα αυτά με ευγενικά λόγια.

3.       Δείξτε ενσυναίσθηση. Βοηθήστε το παιδί σας να κατανοήσει τα ίδια του τα συναισθήματα προσφέροντάς του μια απάντηση ενσυναίσθησης. «Φαίνεται άδικο που πρέπει να φύγουμε κιόλας» ή «Ξέρω πως είναι δύσκολο να φύγεις, όταν περνάς τόσο καλά.» Δεν χρειάζεται να συμφωνείτε με το συναίσθημα του παιδιού. Δείξτε όμως την πρόθεση να συνδεθείτε με όσα βιώνει.

4.       Δείτε την ώρα. Κάποια παιδιά επηρεάζονται από χαμηλά επίπεδα ζάχαρης, από την πείνα ή τη δίψα. Κάποια άλλα παιδιά είναι πολύ ευαίσθητα στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος ή όταν δεν έχουν κοιμηθεί αρκετά. Μήπως έχει περάσει πολλή ώρα από το τελευταίο τους γεύμα; Μήπως χρειάζονται μια γουλιά νερό; Ή ένα διάλειμμα από το θορυβώδες περιβάλλον; Προσφέρετέ το με τρόπο μη απειλητικό, λέγοντας «Θα φάω ένα κράκερ. Μήπως θέλεις ένα κι εσύ;»

5.       Επιβραδύνετε. Είναι εύκολο να παρασυρθείτε από θυμωμένα λόγια και συναισθήματα. Αντί να παρασυρθείτε και να απαντήσετε σε κάθε επίκριση ή παράπονο που πετάει για εσάς το παιδί σας, προσπαθήστε να πατήσετε φρένο. «Πω πω! Πάρα πολλές πληροφορίες. Θέλω να σε ακούσω, αλλά μιλάς πάρα πολύ γρήγορα. Ας ηρεμήσουμε, ώστε να κατανοήσω τι προσπαθείς να μου πεις.»

6.       Συνδεθείτε. Αν το παιδί σας επιδεικνύει άσχημη συμπεριφορά, το τελευταίο πράγμα που έχετε στο μυαλό σας είναι οι αγκαλιές. Ωστόσο, για πολλά παιδιά η σύνδεση είναι ακριβώς αυτό που χρειάζονται. Αν είστε ικανοί να παραβλέψετε τη συμπεριφορά και να αγνοήσετε όλα τα «μεγάλα» συναισθήματα που ξεχειλίζουν, θα μπορέσετε να δείτε ότι το παιδί σας πονάει και χρειάζεται στήριξη. Μερικές φορές μια αγκαλιά είναι καλύτερη από οποιαδήποτε λεκτική απάντηση.

Άπαξ και ξεπεράσετε τον σκόπελο της έντασης, μπορείτε να αποφασίσετε αν αυτό ήταν απλώς το αποτέλεσμα της υπερκατανάλωσης γλυκών και ενθουσιασμού στο παιχνίδι ή αν είναι μεγαλύτερο θέμα που πρέπει να το διαχειριστείτε.

Κάντε τη διδασκαλία αργότερα.

Αφού ηρεμήσουν τα πράγματα, μπορείτε να μιλήσετε για ό,τι συνέβη και πώς να το κάνει διαφορετικά την επόμενη φορά. Όταν περιμένετε ή καθυστερείτε την αντίδρασή σας, δε σημαίνει ότι είστε παθητικός γονέας ή ότι λέτε πως η ασέβεια είναι αποδεκτή. Απλώς σημαίνει ότι περιμένετε το μυαλό σας και το μυαλό του παιδιού σας να ηρεμήσουν.

  • Όταν είστε έτοιμοι να μιλήσετε, μπορείτε να ξεκινήσετε με «μου φάνηκε πως εκνευρίστηκες όταν φεύγαμε από το παιχνίδι νωρίτερα. Μπορούμε να σκεφτούμε έναν διαφορετικό τρόπο με τον οποίον μπορείς να μου πεις πώς νιώθεις;»
  • Μπορείτε επίσης να μιλήσετε και για τα πράγματα που ειπώθηκαν: «Σε άκουσα να λες κάτι για ένα γλειφιτζούρι. Υπάρχει κάτι που θέλεις να μου πεις γι? αυτό;»
  • Έχετε κι εσείς συναισθήματα. Είναι αποδεκτό να τα εκφράζετε και πείτε στο παιδί σας πώς οι λέξεις μας επηρεάζουν. Προσέξτε να μην κουνήσετε το δάκτυλο στο παιδί σας και εστιάστε στο πώς σας έκανε να νιώσετε. «Ένιωσα πληγωμένη όταν μου είπες πως είμαι η χειρότερη μαμά του κόσμου.»
  • Αν χάσατε τη συγκρότησή σας και είπατε θυμωμένα λόγια στην ένταση της στιγμής, είναι καλό να το παραδεχθείτε. Δεν είστε τέλειοι και είναι καλό για τα παιδιά να δουν ότι δουλεύετε κι εσείς στις δεξιότητές σας.
  • Τότε είναι που συμβαίνει η μάθηση. Τα ήρεμα μυαλά μπορούν να μάθουν πληροφορίες. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί σας είναι έτοιμο να επεξεργαστεί και να εξασκηθεί στις νέες δεξιότητες. Σημαίνει ότι μπορεί να μάθει να διαχειρίζεται τα «μεγάλα» συναισθήματα, να επικοινωνεί τις ανάγκες του και να αποκρίνεται με σεβασμό στο μέλλον, το οποίο ήταν εξ αρχής ο στόχος.

 

Πηγή:

https://imperfectfamilies.com/how-to-respond-when-your-child-is-disrespectful/