- ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
Παιγνιοθεραπεία:
Φροντίστε να είστε σταθεροί και να ενθαρρύνετε το παιδί να έρχεται τακτικά στις θεραπευτικές συνεδρίες.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Όταν τα παιδιά δεν θέλουν να μιλήσουν για το λάθος που έκαναν
Πολλά παιδιά αποφεύγουν να μιλήσουν για το λάθος που έκαναν. Ή δεν θέλουν να το θυμούνται. Ή προχώρησαν παρακάτω σε κάτι άλλο και έχουν αφοσιωθεί σε αυτό τόσο που δεν θέλουν να επιστρέψουν στο παρελθόν. Και τότε εμείς οι γονείς νιώθουμε ότι είμαστε σε αδιέξοδο.
Είναι φυσικό για τους ανθρώπους να αποφεύγουν όσα είναι δυσάρεστα ή άβολα. Είναι επίσης φυσικό για τα παιδιά να ζουν τόσο πολύ στο παρόν που ακόμα και ένα λάθος που συνέβη πριν λίγα λεπτά να τους φαίνεται σαν μια μακρινή ανάμνηση. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι κάνετε κάτι λάθος.
Όμως υπάρχουν κάποιες ιδέες για να γίνουν οι συζητήσεις αυτές πιο αποτελεσματικές. Μπορεί επίσης να είναι σημαντικό να εξετάσετε τις προσδοκίες σας και να δείτε πώς συγκρίνονται με τις ικανότητες του παιδιού σας στη συγκεκριμένη ηλικία και στο συγκεκριμένο στάδιο ανάπτυξης.
Δυστυχώς δεν υπάρχει ένα τέλειο σενάριο για να το ακολουθήσετε όταν τα παιδιά σας αποφεύγουν τις συζητήσεις αυτές. Αντί αυτού, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις παρακάτω συμβουλές, όταν συναντάμε αντίσταση.
1. Η ντροπή είναι ισχυρός παράγοντας. Το μήνυμα που στέλνει η ντροπή είναι ότι δεν είσαι αρκετά καλός, ότι δεν είσαι αγαπητός καθώς και ότι η ευαλωτότητα είναι τρομακτική και κακή.
2. Επιλέξτε τις μάχες σας. Δεν χρειάζεται να επισημαίνετε ξεχωριστά το κάθε λάθος που κάνει. Αν θέλετε συνεχώς να μιλάτε για τη συμπεριφορά του, το παιδί σας θα αρχίσει να νιώθει αποστροφή για τις συζητήσεις αυτές. Αντ? αυτού ομαδοποιήστε τις παρόμοιες συμπεριφορές (μάζεμα παιχνιδιών, συμπεριφορά προς τα αδέρφια κλπ), αναζητήστε μοτίβα ή μιλήστε για τα «μεγάλα θέματα» και αφήστε να μικρότερα πράγματα να περάσουν.
3. Απομακρυνθείτε. Τα πράγματα συχνά δείχνουν πολύ σημαντικά όταν συμβαίνουν, αλλά κάνοντας ένα βήμα πίσω μπορείτε να βάλετε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Ήταν το παιδί σας εξουθενωμένο; Πεινασμένο; Ίσως δεν χρειάζεται να μιλήστε για τη συμπεριφορά του, αλλά να σημειώσετε ότι χρειάζεται να καλύψετε τις βασικές του ανάγκες πριν μπορέσει εκείνο να κάνει καλύτερες επιλογές.
4. Αναζητήστε το γιατί. Αντισταθείτε στην παρόρμηση να κατηγορήσετε, να επικρίνετε ή να φανείτε ως ο «ξερόλας» που έχει όλες τις λύσεις. Αντ? αυτού, δείξτε περιέργεια. Ρωτήστε ανοιχτές ερωτήσεις, μάθετε τι άλλο συνέβαινε τη στιγμή εκείνη, εξερευνήστε τι οδήγησε στη συμπεριφορά αυτή, ποιος ενεπλάκη κλπ. Αναρωτηθείτε «γιατί η περίσταση αυτή ήταν πιο δύσκολη από τις άλλες;»
5. Διατηρήστε τη συζήτηση. Τίποτα δεν τελειώνει μια συζήτηση πιο γρήγορα από ένα κήρυγμα. Θυμηθείτε να κάνετε μεγάλες παύσει, ώστε το παιδί σας να μπορεί να σχολιάζει. Δείξτε συναίσθηση, ρωτώντας τον εαυτό σας «πώς θα ήθελα κάποιος να μιλήσει σε εμένα για το θέμα αυτό;» Συνειδητοποιήστε ότι το παιδί μπορεί να χρειάζεται κάποιο χρόνο για να σχηματίσει την απάντησή του.
6. Πιστέψτε το «δεν ξέρω». Η συμπεριφορά τους δεν είναι πάντοτε σαφής στα παιδιά. Μερικές φορές απλώς αποκρίνονται σε κάποιο εσωτερικό πυροδότη, νιώθουν φορτισμένα ή αντιδρούν σε κατάσταση στρες. Η έλλειψη σύνδεσης μεταξύ σκέψεων, αισθημάτων και συμπεριφοράς μπορεί να προκαλεί σύγχυση. Αντί να τιμωρήσετε την απάντηση αυτή, αναζητήστε τρόπους να ενθαρρύνετε το παιδί σας να συντονιστεί με το σώμα του και να επικοινωνήσει τα συναισθήματά του.
7. Χρησιμοποιήστε καθημερινά γεγονότα. Μερικές φορές είναι ευκολότερο να επεξεργαστείτε κάτι που συνέβη σε κάποιον άλλον. Αναζητήστε βιβλία, σειρές στην τηλεόραση, ιστορίες από τότε που ήσασταν παιδιά ή υποθετικές περιστάσεις που μιλάνε με γενικό τρόπο για το μάθημα που προσπαθείτε να διδάξετε.
8. Εξερευνήστε άλλες μεθόδους. Μην πιέστε τα παιδιά σας να μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο για δύσκολα θέματα. Είναι δύσκολο για κάποιους ανθρώπους να κρατούν βλεμματική επαφή, όταν νιώθουν ντροπή για τη συμπεριφορά τους. Ενθαρρύνετε το παιδί να γράψει ένα σημείωμα ή να κρατάει ημερολόγιο. Μπορείτε ακόμα και να μιλήσετε στο σκοτάδι την ώρα που το βάζετε για ύπνο ή ενώ οδηγείτε. Όλα αυτά μπορεί να κάνουν το παιδί σας να νιώθει λιγότερο ευάλωτο και να πει πιο εύκολα την αλήθεια.
9. Ταξινομήστε τα αποτελέσματα. Για τα παιδιά που δυσκολεύονται να μιλήσουν για ό,τι συνέβη, χρησιμοποιήστε μια κλίμακα από το 1 ως το 5 (με το 1 να είναι «οπωσδήποτε όχι» και το 5 «οπωσδήποτε ναι»). Μπορείτε να πείτε εσείς κάποιες ιδέες για το τι μπορεί να συνέβη ή τι μπορεί να σκέφτονταν τα ίδια. Εκείνα μπορούν να δείχνουν με τα δάχτυλά τους πόσο ακριβείς ήσασταν κι έτσι να ξεκινήσει μια συζήτηση.
10. Μην πιέστε τίποτα. Ναι, θέλετε να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα συμπεριφοράς, ειδικά αν είναι επαναλαμβανόμενο, αλλά η απαίτηση μιας απάντησης μάλλον δεν θα σας δώσει τις απαντήσεις που αναζητάτε. Πάρτε τα πράγματα αργά. Δώστε του χρόνο. Κάντε το ασφαλές για το παιδί σας να είναι ειλικρινές, σεβόμενοι τα όριά τους. Οι σύντομες συζητήσεις, ακόμα κι αν δεν βρεθούν λύσεις, μπορεί να είναι μια καλή αρχή.
Θυμηθείτε πως η αλλαγή μοτίβων παίρνει χρόνο. Αν μέχρι τώρα οι περισσότερες «συζητήσεις» σας ήταν κηρύγματα ή φωνές, το παιδί σας μπορεί να μη νιώθει ασφαλές να μιλήσει για τη συμπεριφορά του. Αν τείνατε να επικρίνετε τα λάθη ή να εστιάζατε σε ατυχήματα, μπορεί να αποφύγουν να παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος. Δυστυχώς, θα πάρει κάποιο χρόνο για το παιδί σας να εμπιστευθεί ότι η επιθυμία σας να μιλήσετε για τη συμπεριφορά του δεν πρόκειται να μετατραπεί σε τιμωρία. Δείξτε υπομονή τόσο για εσάς όσο και το παιδί σας.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://imperfectfamilies.com/
