Επιβραβεύοντας τους Μαθητές για τους Βαθμούς τους

Η νούμερο 1 ερώτηση που οι γονείς ρωτάνε είναι «Πώς να κάνω το παιδί μου να ενδιαφερθεί για τους βαθμούς του;» Το σχολείο είναι η κύρια αιτία καβγάδων μεταξύ γονέων και παιδιών. Πολύ συχνά οι γονείς διαμαρτύρονται πως το παιδί τους δεν έχει κίνητρα ή, ακόμη χειρότερα, πως είναι τεμπέλης. Όμως συνήθως δεν είναι αυτό το μεγαλύτερο θέμα. Το θέμα σχεδόν πάντοτε είναι το πώς μιλάμε στα παιδιά μας και πώς τα κινητοποιούμε για να βελτιώσουν τη σχολική τους επίδοση. Ο ιστότοπος EducationalConnections καταγράφει τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ σε ό,τι πρέπει να κάνουμε για να βελτιώσουμε την κινητοποίηση των μαθητών και την επιβράβευσή τους για τους βαθμούς τους.

ΝΑΙ

Συσχετίστε τους καλούς βαθμούς με την προσπάθεια. Όλοι το έχουμε κάνει αυτό – το παιδί μας φέρνει σπίτι ένα 20 μετά από πολύ διάβασμα και το πρώτο πράγμα που θες να κάνεις είναι να χοροπηδήξεις από χαρά. Είναι μια φυσική αντίδραση στην επιτυχία του παιδιού σου. Αλλά το να πεις «Πω πω, 20! Είσαι τόσο έξυπνος, είμαι πολύ περήφανος για σένα!» εμφυσύει στο παιδί αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν παγιωμένη νοοτροπία, την ιδέα ότι η νοημοσύνη είναι προκαθορισμένη και αμετάβλητη. Αντί αυτού, εκείνο που θέλετε να κάνετε είναι να συνδέσετε την επιτυχία με την προσπάθεια που καταβάλλει ο μαθητής μελετώντας για ένα διαγώνισμα ή την προετοιμασία μιας εργασίας. Προσπαθήστε να πείτε κάτι, όπως «Πω πω, 20! Πρέπει να είσαι πολύ περήφανος! Ξέρω πόσο χρόνο πέρασες διαβάζοντας γι’ αυτό το διαγώνισμα. Είμαι πραγματικά περήφανος για όλη τη δουλειά που έκανες.» Στο μέλλον αυτός ο μαθητής είναι πιθανόν να συσχετίσει τη σχολική επιτυχία με τη σκληρή δουλειά αντί με την αμετάβλητη νοημοσύνη.

Εφαρμόστε μια ρουτίνα «πότε/τότε». Η μεγαλύτερη ανησυχία που εκφράζουν οι γονείς είναι «Πώς κάνω το παιδί μου να νοιαστεί;» Πολλοί γονείς προσπαθούν να δώσουν κίνητρα στα παιδιά τους για να πάρουν καλούς βαθμούς τάζοντάς τους αντικείμενα, ταξίδια ή χρήματα. Όμως αυτές οι συμφωνίες αποτυγχάνουν ξανά και ξανά. Ο καλύτερος τρόπος για σταθερά αποτελέσματα είναι η χρήση μιας ρουτίνας «πότε/τότε». Αυτή συνδέει μια δράση με μια επιβράβευση. Για παράδειγμα, «όταν τελειώσεις τα μαθηματικά σου, θα πας έξω να παίξεις» ή «όταν τελειώσεις το διάβασμά σου, μπορείς να παίξεις στο X-BOX για μια ώρα».

Δώστε μικρές, αλλά έγκαιρες επιβραβεύσεις. Η ρουτίνα «πότε/τότε» είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα μιας μικρής, αλλά έγκαιρης επιβράβευσης και είναι κάτι που δουλεύει, επειδή τα οφέλη είναι σχεδόν άμεσα. Η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι, και ειδικότερα τα παιδιά, δυσκολεύονται να μείνουν συγκεντρωμένοι όταν το όφελος δεν είναι ορατό στο άμεσο μέλλον. Αντί αυτού, οι άνθρωποι ανταποκρίνονται καλύτερα όταν οι επιβραβεύσεις είναι σε ημερήσια βάση για τα μικρότερα παιδιά, ή σε εβδομαδιαία βάση για τους εφήβους. Ένα παράδειγμα μικρής, αλλά έγκαιρης επιβράβευσης μπορεί να είναι μια επιπλέον ώρα εξόδου το Σαββατοκύριακο αν μελετάει κάθε μέρα της εβδομάδας ή η επιλογή του εστιατορίου όπου θα πάει όλη η οικογένεια την Παρασκευή αν παραδώσει έγκαιρα τις εργασίες του. Κατά τη διαδικασία χορήγησης κινήτρων στα παιδιά, έχει μεγαλύτερη σημασία να είναι προσιτή στο παιδί απ’ το να είναι θεαματική.

Ζητήστε εξωτερική βοήθεια. Οι σχολικές επιδόσεις, οι βαθμοί και η μελέτη στο σπίτι είναι ανάμεσα στις βασικότερες αιτίες διαμάχης γονέων-παιδιών, ειδικότερα σε αστικά περιβάλλοντα, όπου ο ανταγωνισμός είναι εντονότερος. Για πολλούς γονείς, η αναζήτηση εξωτερικής βοήθειας είναι η καλύτερη επιλογή. Έμπειροι εκπαιδευτικοί μπορούν να βοηθήσουν τους μαθητές να αντιμετωπίσουν δύσκολη ύλη, να δημιουργήσουν συστήματα επιβράβευσης που δουλεύουν και να παρέχουν επανατροφοδότηση και συμβουλές στους γονείς.

ΟΧΙ

Μην αφήνετε τους βαθμούς να είναι το κύριο θέμα συζήτησης. Αν ρωτήσετε τους εφήβους για ποιο πράγμα συζητούν περισσότερο με τους γονείς τους, πιθανότατα να σας απαντήσουν πως μιλούν για βαθμούς, διαγωνίσματα, διάβασμα και τις μελλοντικές σπουδές τους. Ως γονέας είναι εύκολο να πέσετε στην παγίδα του να ρωτήσετε το παιδί σας με το που θα μπει στο σπίτι πώς τα πήγε στο τεστ φυσικής, αλλά αυτό έχει αρνητική επίδραση. Εστιάζοντας στο σχολείο, προκύπτει πίεση στη σχέση γονέα – παιδιού. Ρωτώντας το παιδί σας συνεχώς πώς τα πηγαίνει στο σχολείο, δίνετε την εντύπωση πως οι βαθμοί προέχουν της ευημερίας του παιδιού σας.

Μην πληρώνετε για τους βαθμούς. Μια από τις πιο κοινές πρακτικές για την κινητοποίηση των μαθητών, ώστε να βελτιώσουν τις σχολικές τους επιδόσεις, είναι να πληρώνουν οι γονείς τους μαθητές για τους καλούς βαθμούς που φέρνουν. Δυστυχώς, αυτή δεν είναι μια πρακτική την οποία μπορείτε να εξαργυρώσετε. Στην πραγματικότητα, έρευνες έχουν δείξει πως το να δίνετε χρήματα σε αντάλλαγμα καλών βαθμών δε λειτουργεί. Αντιθέτως, μακροπρόθεσμα έχει αρνητικά αποτελέσματα.

Συμπέρασμα

Θα ήταν ψέμα να πούμε πως οι βαθμοί δεν έχουν σημασία. Έχουν. Ένας υψηλός μέσος όρος μπορεί να ανοίξει πολλές πόρτες για έναν μαθητή. Αλλά το κυνήγι των βαθμών προκαλεί τριβή στη σχέση γονέα – παιδιού και μπορεί στην πραγματικότητα να αμβλύνει τα κίνητρα του παιδιού στα πλαίσια του σχολείου. Αντί αυτού, ακολουθώντας τις παραπάνω απλές συμβουλές εστιάζοντας στην προσπάθεια και όχι στο αποτέλεσμα, δίνοντας μικρές αλλά τακτικές επιβραβεύσεις και αποφεύγοντας τους βαθμούς ως το κύριο θέμα συζήτησης θα βελτιώνετε τόσο τη σχέση σας όσο και την κινητοποίηση του παιδιού σας.

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ:

http://ectutoring.com/rewarding-students-for-grades-the-dos-and-donts