Η σημαντικότητα του παιχνιδιού & πως να παίξουμε με τα παιδιά μας

Καραδημήτρη Ευτυχία Ψυχολόγος-Παιγνιοθεραπεύτρια, ΜΑ.



  • Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Το παιχνίδι είναι αναγκαιότητα και όχι πολυτέλεια! Είναι βασικό κομμάτι της παιδικής ηλικίας για τη συναισθηματική, νοητική, κοινωνική και σωματική ανάπτυξη του παιδιού. 
Μέσα από το παιχνίδι το παιδί:

    • Αποκτά έλεγχο, αυτονομία, δύναμη
    • Χτίζει αυτοπεποίθηση, αποκτά θάρρος να είναι ο εαυτός του
    • Μαθαίνει τον κόσμο
    • Κατανοεί και μπορεί να χειριστεί το εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον
    • Προετοιμάζεται για διάφορες καταστάσεις, προβάρει συμπεριφορές, βρίσκει τρόπους αντιμετώπισης, δοκιμάζει νέους ρόλους, πειραματίζεται με λύσεις
    • Εκφράζει συναισθήματα, σκέψεις, φόβους, φαντασιώσεις, επιθυμίες χωρίς να φοβάται ότι θα επικριθεί, θα απορριφθεί ή θα βιώσει πραγματικά τις συνέπειες
    • Εξερευνεί το «χώρο» ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, στο «εγώ» και στο «όχι εγώ».
    • Αποκτά ψυχική ανθεκτικότητα. Το παιχνίδι από μόνο του είναι καθαρτικό και «θεραπευτικό» από πόνο, θλίψη, άγχος, εσωτερική σύγκρουση
    • Μπορεί να κινείται εμπρός και πίσω στο αναπτυξιακό του φάσμα. Το παιχνίδι μπορεί να είναι παρελθόν και μέλλον!

  • ΠΏΣ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

Μέσα από το κοινό παιχνίδι, το παιδί νιώθει σημαντικό γιατί έτσι δείχνουμε ότι νοιαζόμαστε τόσο πολύ για αυτό, ώστε να θέλουμε να μπούμε στον δικό του κόσμο και να το γνωρίσουμε καλύτερα. Μέσα από αυτό που ονομάζουμε μη-κατευθυντικό παιχνίδι, δημιουργείται ή ενισχύεται η σχέση και επικοινωνία ανάμεσα στο γονιό και στο παιδί και μπαίνουν οι βάσεις για να νιώσει το παιδί ελεύθερο να επικοινωνήσει σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμούς χωρίς φόβο απόρριψης ή επίκρισης.

Τι να κάνουμε:

  • Να είμαστε τακτικοί και συνεπείς στο χρόνο παιχνιδιού που αφιερώνουμε.
  • Να μην θέτουμε περισσότερους κανόνες από όσους χρειάζονται (κανόνες ασφάλειας).
  • Να επιτρέπουμε στο παιδί να γίνει αρχηγός & να επιλέγει πώς θέλει να χρησιμοποιήσει τον χρόνο μας. Εμείς απλά ακολουθούμε.
  • Αφήνουμε την φαντασία μας ελεύθερη, γινόμαστε δημιουργικοί και επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ξαναγίνει παιδί. Στο παιχνίδι δεν υπάρχει σωστό, λάθος και πρέπει.
  • Περιγράφουμε λεκτικά τι κάνει το παιδί και προσπαθούμε να δούμε το συναίσθημα που κρύβεται μέσα στο παιχνίδι, στα λόγια ή στη συμπεριφορά του  παιδιού.
  • Να είμαστε γνήσιοι, χαλαροί, ειλικρινείς και με πολύ όρεξη και ενδιαφέρον για παιχνίδι.
  • Να διασκεδάζουμε, να γελάμε και να δείχνουμε ότι περνάμε καλά!!
  • Να μην ξεχνάμε να χαμογελάμε, να αγκαλιάζουμε και να κοιτάμε στα μάτια το παιδί μας κάθε μέρα!!

Τι να αποφεύγουμε:

  • Να μην αφήνουμε τίποτα να διακόψει αυτή την ώρα με το παιδί.
  • Να μην παίρνουμε τον έλεγχο. Να μην προτείνουμε δραστηριότητες που αρέσουν σε εμάς. Να ακούμε το παιδί!
  • Να αποφεύγουμε τις κατευθυντικές ερωτήσεις. Να μην επικρίνουμε τη συμπεριφορά του παιδιού, αλλά και να μην την επιβραβεύουμε. Αυτά στερούν την ελευθερία του παιδιού.
  • Να μην χρησιμοποιούμε την ώρα για να διδάξουμε ή να μάθουμε στο παιδί το «σωστό».
  • Να μην είμαστε παθητικοί και να μην δείχνουμε ότι βαριόμαστε.