Πώς να βοηθήσετε το παιδί σας στη μετάβασή του προς το πανεπιστήμιο

Η αυτοαμφισβήτηση και η ανασφάλεια είναι φυσιολογικά βιώματα, αλλά πολλοί από τους πρόσφατα αποφοιτήσαντες από το λύκειο φαίνεται να στερούνται αυτοπεποίθησης τόσο στον εαυτό τους όσο και στην ικανότητά τους να πετύχουν. Αυτό μπορεί να απορρέει από την καταστροφικότητα των συγκρίσεων, που ενισχύονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την υπερβολική εμπλοκή των γονέων τους, εξαιτίας της αυξημένης ανταγωνιστικότητας στις πανελλαδικές εξετάσεις.

Δυστυχώς, κάποιοι γονείς χωρίς να το θέλουν, πληγώνουν την αυτοεκτίμησή τους. Όταν κάνουν πάρα πολλά πράγματα για εκείνα, υποσκάπτουν την ικανότητά τους να βασίζονται στον εαυτό τους. Και όταν είναι υπερπροστατευτικοί, τους στερούν την ευκαιρία να αναπτύξουν τη συναισθηματική ανθεκτικότητα που αποκτάται από τις φυσικές συνέπειες των αποφάσεων και των πράξεών μας.

Αυτοί οι απόφοιτοι λυκείου, λοιπόν, κατά βάθος στερούνται του αισθήματος επάρκειας και αυτοπεποίθησης στην ικανότητά τους να πετύχουν μόνοι τους. Είναι λιγότερο ανθεκτικοί, ώστε να μπορούν να επανέλθουν μετά από κάποια αναποδιά, και πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο με αποδυναμωμένη αυτοεκτίμηση, το οποίο τους καθιστά ευάλωτους μπροστά στην πρόκληση και τις απαιτήσεις, ενώ είναι επιρρεπείς στο άγχος και την κατάθλιψη.

Οι ακόλουθες συζητήσεις είναι καλό να γίνουν με το παιδί σας, ώστε να το προετοιμάσετε καλύτερα για να φύγει από την οικογενειακή φωλιά σας.

1.       Μιλήστε με το παιδί σας για το γεγονός ότι η αλλαγή είναι τόσο συναρπαστική όσο και αγχωτική, επειδή με την αλλαγή μετακινούμαστε από το οικείο στο άγνωστο και αυτό πάντοτε απαιτεί προσαρμογή. Είναι επίσης σημαντικό να μην προτρέχουμε στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι η ανησυχία τους είναι σημάδι ότι έχουν λάβει λανθασμένη απόφαση. Είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να επιδείξουν υπομονή και να δώσουν στον εαυτό τους το χρόνο να εγκλιματιστούν στο νέο τους περιβάλλον.

2.       Καθώς η μετάβαση σε μια άλλη πόλη για σπουδές είναι ουσιαστικά ένα νέο αναπτυξιακό στάδιο, συζητήστε με το παιδί σας ότι το στρες συνεπώς είναι φυσιολογικό και αναπόφευκτο καθώς και ότι είναι καλύτερο να το διαχειρίζεται κανείς πριν αυξηθεί πολύ. Είναι σημαντικό να φροντίζει τον εαυτό του με μια διατροφή που σταθεροποιεί το σάκχαρο στο αίμα, με αρκετό ύπνο και με αθλητικές ή χαλαρωτικές δραστηριότητες. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να μάθει ασκήσεις βαθιάς αναπνοής, καθώς αυτή η τεχνική μειώνει το άγχος.

3.       Καθώς το στρες μεγεθύνει τις αρνητικές σκέψεις, πρέπει το παιδί να προσέχει το κοινό μοτίβο της σκέψης άσπρο ? μαύρο. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι, όταν μια βαθμολογία στο πανεπιστήμιο είναι απογοητευτική ή χαμηλότερη απ? ό,τι περίμενε, το παιδί να το βλέπει ως ολοκληρωτική αποτυχία. Υπενθυμίστε στο παιδί σας ότι, όταν ήταν μικρό, δεν μπορούσε να δέσει τα κορδόνια του μετά την πρώτη προσπάθεια και του πήρε καιρό μέχρι να κατακτήσει τη δεξιότητα αυτή. Τονίστε ότι υπάρχουν βαθμίδες επιτυχίας και η επιμονή πάντα καταλήγει σε βελτίωση. Παράλληλα, θυμίστε στο παιδί σας πως όλοι μας έχουμε τους περιορισμούς μας με κάποιον τρόπο, οπότε οι συγκρίσεις με άλλους δεν παρέχουν σημαντικές πληροφορίες. Οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι και όλοι μπορούμε να βρούμε κάποιο πεδίο στο οποίο μειονεκτούμε. Εξίσου σημαντικό είναι να μη χρησιμοποιούν τη βαθμολογία τους ως μέτρο της αξίας τους ή ως προάγγελο μελλοντικής επιτυχίας. Κάποιοι είναι καλύτεροι στο να δίνουν διαγωνίσματα, κάποιοι έχουν καλύτερη μνήμη και αυτό είναι αληθές και για τους πιο επιτυχημένους. Αυτό όμως που είναι πιο σημαντικό είναι η εργασιακή ηθική, η ακεραιότητα και η θετική στάση. Αυτά τα χαρακτηριστικά προβλέπουν πιο αξιόπιστα την επιτυχία, ακόμα και αν εντός του πανεπιστημίου η βαθμολογία φαίνεται να είναι η πιο σημαντική.

4.       Οι απογοητεύσεις είναι αναπόφευκτες και αυτές οι εμπειρίες δεν αποτελούν ένδειξη ενός ατέρμονου κύκλου ήττας. Η αποθάρρυνση συχνά καταλήγει σε αρνητικά μοτίβα σκέψης, που μπορεί να είναι υποσυνείδητα. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να προσέχει τον αποθαρρυντικό λόγο: λέξεις όπως «ποτέ» και «πάντα» οδηγούν σε ένα αίσθημα απελπισίας και απόγνωσης, που συχνά είναι η αιτία του άγχους και της κατάθλιψης.

5.       Εξηγήστε στο παιδί σας πως μόνο κάποια πράγματα μπορούν να ελέγξουν και οι σκέψεις τους είναι ένα από αυτά τα πράγματα. Αφού οι σκέψεις επηρεάζουν τα συναισθήματα, υπενθυμίστε στο παιδί σας ότι μπορεί να αλλάξει τα αρνητικά συναισθήματα αλλάζοντας τις σκέψεις του.  Αυτό σημαίνει ότι, αν το παιδί σας δεν τα πάει καλά σε ένα διαγώνισμα, αντί να σκέφτεται ότι το ίδιο είναι μια αποτυχία και πως ποτέ δεν θα τα καταφέρει, μπορεί να πει στον εαυτό του ότι, αν και δεν τα πήγε καλά, αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να επιτύχει, αφού υπάρχουν πράγματα που μπορεί να κάνει για να βελτιωθεί. Μπορεί να μιλήσει στον καθηγητή, για παράδειγμα, ή να μελετήσει με κάποιον συμφοιτητή του. Η προσπάθεια πάντα αποφέρει καρπούς και δεν είναι ποτέ μάταιη.

6.       Η επίλυση προβλημάτων είναι μια απαραίτητη δεξιότητα και μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να την κατακτήσει, διδάσκοντάς το να ακολουθεί τα συγκεκριμένα βήματα. Πρωτίστως, το πρόβλημα πρέπει να διατυπωθεί με λέξεις και να οριστεί, ώστε να μην είναι κάτι απροσδιόριστο. Έπειτα, όλες οι πιθανές λύσεις που περνούν από το μυαλό του πρέπει να σταθμιστούν χωρίς λογοκρισία. Για κάθε λύση, μια λίστα με υπέρ και κατά πρέπει να δημιουργηθεί, ώστε να μπορεί να τη μελετήσει. Άπαξ και η βέλτιστη επιλογή έχει αποφασιστεί, ακόμη κι αν δεν είναι η ιδανική, το παιδί σας πρέπει να σχεδιάσει ένα λεπτομερές πλάνο για να το εκτελέσει. Και, καθώς τα πράγματα δεν πάνε πάντα έτσι όπως τα σχεδιάζουμε, είναι σημαντικό για την πιθανότητα αυτή να υπάρχει ένα πλάνο Β.

7.       Η διεκδίκηση είναι σημαντική, ειδικά αν μένει κάποιος με συγκατοίκους και δεν υπάρχει κάποιος πλάι του/της να του/την υπερασπιστεί. Το παιδί σας πρέπει να μάθει να εκφράζει τα συναισθήματά του με αμεσότητα και σεβασμό. Όταν κάποιος παραβιάζει ένα όριο ή αγνοεί τα συναισθήματά του, διδάξτε το παιδί σας ότι είναι καλύτερο να ασχοληθεί με το θέμα συντομότερα αντί αργότερα, πριν εμφανιστεί απαρέσκεια. Για να εκτονωθεί η ένταση, προτείνετε στο παιδί σας να χρησιμοποιεί προτάσεις με «εγώ» για να εκφράζει τα συναισθήματά του, αντί για προτάσεις με «εσύ» που μπορεί να ακουστούν επιθετικές. Τονίστε ότι η διεκδίκηση δεν είναι απρεπής ή επιθετική, αλλά αποτελεί σημάδι αυτοσεβασμού.

8.       Τέλος, συζητήστε με το παιδί σας για το γεγονός ότι το να κάνει κάτι καινούργιο προκαλεί φόβο σε όλους, ακόμα κι αν κάποιοι μοιάζουν ανεπηρέαστοι εξωτερικά, πιθανόν να νιώθουν ό,τι και το παιδί σας εσωτερικά. Οπότε επιστήσατε την προσοχή του παιδιού σας να μην καταλήγει σε βιαστικά συμπεράσματα ότι κάτι πάει στραβά με αυτό, επειδή άλλοι φαίνονται προσαρμοσμένοι και χαρούμενοι, ενώ το ίδιο δεν είναι.

Πηγή:

https://www.road2college.com/10-conversations-to-help-your-child-transition-to-college/