Γονείς Εκχιονιστικά

Το σκάνδαλο με τις εισαγωγές στα Πανεπιστήμια της Αμερικής εστίασε την προσοχή των ΜΜΕ στην κριτική απέναντι στον τρόπο ανατροφής που ονομάζεται «εκχιονιστικό». Ο γονέας εκχιονιστικό εκτοπίζει κάθε εμπόδιο που παρουσιάζεται μπροστά στο παιδί του, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει την επιτυχία του στη ζωή.

Αν και είναι απίθανο οι περισσότεροι από εμάς να καταφύγουμε σε ψεύδη, δωροδοκίες ή αντιγραφή, πιθανόν όλοι μας να αναγνωρίζουμε όψεις του δικού μας τρόπου ανατροφής μέσα σε έναν γενικότερο τέτοιο πλαίσιο. Θέλουμε τα παιδιά μας να επιτύχουν, αλλά υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην ενθάρρυνση και τον έλεγχο. Ακολουθούν 4 συμβουλές για να μην ξεπερνάμε τη γραμμή αυτή και, τελικά, να βοηθάμε τα παιδιά να αναπτύξουν ανεξαρτησία και αυτοπεποίθηση, αντί να καθαρίζουμε το μονοπάτι τους.

1. Μη νιώθετε ενοχές.

Οι πιθανότητες είναι ότι κάποια στιγμή, ως γονέας, κινηθήκατε ως εκχιονιστικό. Αυτό δεν σας κάνει γονέα εκχιονιστικό. «Οι ταμπέλες δεν είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες» λέει η Colleen Hamilton, κλινική ψυχολόγος και παιδοψυχολόγος. «Υπάρχει μια χροιά επίκρισης όταν αποκαλούμε κάποιον γονέα ελικόπτερο ή μαμά τίγρη ή γονέα εκχιονιστικό.»

Πραγματικά, οι γονείς πολύ εύκολα κρίνουν την ίδια τους τη συμπεριφορά και νιώθουν ενοχές. Η Hamilton υποστηρίζει πως δεν θα έπρεπε. «Υπάρχουν φορές που η εξομάλυνση μιας κατάστασης ή η σθεναρή υπεράσπιση του παιδιού είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνουμε.» Ο «εκχιονισμός» μπορεί να είναι μια φυσική αντίδραση σε μια αυξανόμενα ανταγωνιστική κοινωνία.

2. Εξετάστε τη συμπεριφορά και τα κίνητρά σας.

Παρόλο που δεν ωφελεί να κρίνουμε ή να νιώθουμε ενοχές για τις τάσεις μας για «εκχιονισμό», μπορεί να είναι ωφέλιμο να εξετάσουμε τη συμπεριφορά μας. Υπάρχει μια καίρια διάκριση μεταξύ του «βοηθάω και προστατεύω» και του «ελέγχω», υποστηρίζει ο Jason Bird, ψυχολόγος.

Πρέπει 100% να προστατεύετε τη σωματική και πνευματική υγεία του παιδιού σας» προσθέτει ο Bird. «Οπωσδήποτε βοηθήστε το παιδί σας να υπερπηδήσει ένα εμπόδιο, απλώς έχετε κατά νου ότι όταν παρεμβαίνετε πιο συχνά, ειδικά σε ό,τι αφορά μεγαλύτερα παιδιά, γίνεται μη υγιές.»

Εξετάστε πόση πίεση μπορεί να βάζετε πάνω στο παιδί σας. ΗHamilton λέει πως είναι ολότελα θεμιτό να σπρώχνετε το παιδί σας να κάνει το καλύτερο που μπορεί, αλλά αυτό γίνεται προβληματικό αν ο ορισμός της επιτυχίας που έχετε είναι ανελαστικός, π.χ. «αν δεν μπεις στη βασική ομάδα ποδοσφαίρου, έχεις αποτύχει!» Η πίεση για να επιτύχει συγκεκριμένους στόχους τελικά θα φθείρει τη σχέση γονέα/παιδιού. Η Hamilton τονίζει πως η επιθυμία του παιδιού να ικανοποιήσει τον γονέα ξεκινά από μικρή ηλικία. Αν κατ? επανάληψη δεν καταφέρνουν να πιάσουν τους στόχους, θα αποτραβηχτούν από τη σχέση αυτή.

Ο γονέας πρέπει να παρέχει συναισθηματική στήριξη, αλλά να εντοπίζει και τα σημάδια που του στέλνει το παιδί. «Αν το παιδί σας, που είναι σαΐνι στα μαθηματικά, φέρει σπίτι ένα 14 σε διαγώνισμα, μάθετε πώς νιώθει γι? αυτό» προτείνει η LauraMarkham, συγγραφέας. «Κρατήστε τη συζήτηση εστιασμένη στο παιδί, αντί να υπαινίσσεστε με τις πράξεις σας ότι το παιδί σας πρέπει να αναστατωθεί από το βαθμό. Δείτε αν έχει στεναχωρηθεί και μετά προσφέρετέ του κατανόηση και συμπόνοια.»

Επίσης, ερευνήστε τα κίνητρά σας. Η αξία που νιώθει πως έχει ο κάθε γονέας έχει πλέον συνυφανθεί με τις «επιτυχίες» του παιδιού του, υποστηρίζει ο Bird. Βεβαιωθείτε πως ό,τι κάνετε γίνεται για να πραγματοποιήσει το παιδί τα δικά του όνειρα και όχι τα δικά σας. Αυτό μπορείτε να το καταφέρετε ακούγοντας το παιδί σας. Του αρέσει το ποδόσφαιρο; Μάθετε αν ελπίζει ότι θα παίξει σε ομάδα πρωταθλήματος, τοπική ή σχολική. Ή ίσως ήθελε να παίξει επαγγελματικά ποδόσφαιρο, όταν ήταν 8 ετών, αλλά τώρα τον ενδιαφέρει περισσότερο η πληροφορική. Ίσως η 9χρονη κόρη σας χρειάζεται πέντε ώρες για να ολοκληρώσει τις εργασίες των μαθηματικών, όχι επειδή χαζεύει και ονειροπολεί, αλλά επειδή έχει κάποια μαθησιακή δυσκολία και χρειάζεται κάποιου είδους βοήθεια. Ίσως το 18χρονο παιδί σας δεν είναι ακόμα έτοιμο να πάει να σπουδάσει σε μια άλλη πόλη.

«Σκεφτείτε πέρα από τα συνηθισμένα» προτείνει ο StefanWaldschmidt, ακαδημαϊκός σύμβουλος. «Σε κάποια παιδιά τους αρέσει να πλέκουν άσχημα πουλόβερ. Να είστε ανοιχτοί σε αυτό.»

Βρείτε τα δυνατά σημεία του παιδιού σας. Είναι σημαντικό όχι μόνο να κατανοείτε το παιδί σας, αλλά να το αποδέχεστε και να το αγαπάτε όπως είναι. «Μπορεί να μην είναι η μαθηματική ευφυία που ήσασταν εσείς και αυτό είναι εντάξει» υποστηρίζει η Markham. «Αγαπήστε και αποδεχθείτε τα ξεχωριστά δυνατά τους σημεία.»

Αν το παιδί σας είναι αγχωμένο για το σχολείο και τις πανελλήνιες, βεβαιωθείτε ότι έχει πρόσβαση σε μια διέξοδο στην οποία νιώθει καλά, όπως αθλήματα, μουσική, διασκέδαση ή άσκηση. Αυτό μπορεί να βοηθήσει το παιδί να διασκεδάσει το άγχος του και να δώσει στους δυο σας τη δυνατότητα να έρθετε πιο κοντά.

«Όταν πια το παιδί πηγαίνει στο λύκειο, οι γονείς τείνουν να εστιάζουν στο σχολείο και τα παιδιά "κατεβάζουν ρολά"» λέει οBird. «Ειδικά αν νιώθουν ότι δεν ανταπεξέρχονται στις προσδοκίες των γονιών τους. Τότε μπορεί να είναι ωφέλιμο να έχουν κάποια ενασχόληση εκτός σχολείου.»

3. Αφήστε το παιδί να είναι ο οδηγός.

Πραγματική ή φανταστική, η πίεση από τους γονείς, το σχολείο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυξάνει τα ποσοστά άγχους στα παιδιά και τους εφήβους στις μέρες μας. Συγκρατώντας την τάση σας να «εκχιονίσετε» και αφήνοντας το παιδί σας να αναλάβει κάποια ευθύνη στη διάνοιξη του μονοπατιού του, μπορείτε να μειώσετε σημαντικά το άγχος του.

«Άπαξ και έχετε ικανοποιήσει τις βασικές σωματικές ανάγκες του παιδιού σας και τις συναισθηματικές τους ανάγκες για σύνδεση, το επόμενο βήμα είναι να ασχοληθείτε με την ανάγκη τους για αυτονομία» δηλώνει η Markham. «Τα παιδιά που νιώθουν ότι μπορούν να κινηθούν στον κόσμο και να ανταπεξέλθουν μόνοι τους στις προκλήσεις έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση και αντοχή.» Η Markham το παρομοιάζει με μια βόλτα σε αυτοκίνητο: όταν είσαι ο οδηγός, δε ζαλίζεσαι. «Η αίσθηση του ελέγχου κάνει το παιδί λιγότερο αγχωμένο.»

Αφήστε το παιδί σας να μπει μπροστά. Όταν το παιδί σας είναι πια στα μέσα του δημοτικού, θα πρέπει να κάνει προσπάθειες να επιλύσει τα προβλήματα που έχει με τους φίλους του μόνο του. Αντί να καλείτε τους γονείς του φίλου του, ενθαρρύνετε το παιδί σας να μιλήσει στο φίλο του για το θέμα που έχει προκύψει. Όταν πλέον είναι στο λύκειο, θα πρέπει να προσπαθεί μόνο του να λύνει τα ακαδημαϊκά προβλήματά του. Παροτρύνετέ το να μιλήσει με τους καθηγητές του πριν από ένα διαγώνισμα, αντί μετά. Μόλις νιώσει άνετα να ζητήσει βοήθεια, θα είναι πλέον στο σωστό δρόμο για επιτυχημένες σπουδές.

Αφήστε το παιδί σας να παίρνει αποφάσεις. Όταν το 14χρονο παιδί σας ξεκινά να σχεδιάζει το καλοκαίρι του, θέστε κάποιους κανόνες, αλλά επιτρέψτε του να πάρει το ίδιο την τελική απόφαση σχετικά με το τι θέλει να κάνει. «Δώστε του κάποιες συμβουλές για το πώς να παίρνει έξυπνες αποφάσεις» προτείνει η Hamilton. «Συζητήστε το θέμα, ζητήστε του να απαριθμήσει τις διάφορες δυνατότητες καθώς και τα υπέρ και τα κατά για κάθε μια από αυτές. Σκεφτείτε μαζί πιθανά σενάρια. Και επανέλθετε στο θέμα αργότερα.»

Αφήστε το παιδί σας να κάνει λάθη. Όσο κι αν θέλετε να σώσετε το παιδί σας από το να κάνει λάθη, είναι ζωτικής σημασίας να το αφήσετε να κινηθεί μόνο του στον κόσμο. Αν το παιδί σας έχει εξασκηθεί στην αναρρίχηση και νιώθει έτοιμο να σκαρφαλώσει μια δομή στο πάρκο, αφήστε το να προσπαθήσει.

«Δεν είναι ευχάριστο και μερικές φορές θα αποτύχουν παταγωδώς» λέει η Markham. «Το παιδί που τα καταφέρνει έχει μια καταπληκτική αίσθηση αυτοπεποίθησης και περηφάνιας, ενώ η έρευνα δείχνει πως το παιδί που πέφτει, ακόμη κι αν σπάσει το χέρι του, τείνει να είναι εκείνο που δε φοβάται τα ύψη, όταν μεγαλώσει.»

Η αποτυχία και η επαναφορά με τη δική σας στήριξη γεννά αντοχή.

Δείξτε στο παιδί σας πώς να μαθαίνει από την αποτυχία. «Μιλήστε για τις δικές σας αδυναμίες» προτείνει η Hamilton. «Προσέξτε τη γλώσσα που χρησιμοποιείτε. Το να λέτε "είμαι ένας αποτυχημένος" είναι απαξιωτικό, ενώ το "κάποιες φορές αποτυγχάνω" είναι απλώς ανθρώπινο. Όλοι αποτυγχάνουμε. Το κλειδί είναι να μαθαίνουμε από αυτό, να παίρνουμε πληροφορίες και να προχωράμε.

 

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ:

http://www.carolinaparent.com/CP/Snowplow-Parenting/